Dla niektórych studentów stypendium, zwłaszcza stypendium rektora, czyli za wyniki w nauce, to być albo nie być
Z perspektywy młodych ludzi stanowi ono spory zastrzyk gotówki, wynosi bowiem średnio 1000 zł miesięcznie. Kryteria jego przyznawania są zwykle na tyle precyzyjne, że trudno mówić o sporej liczbie ewidentnych poszkodowanych. Rzecz jasna, czasem zdarza się wydanie niewłaściwych decyzji.
Dzieje się tak np. wtedy, gdy dojdzie do błędnego podliczenia punktów za osiągnięcia studenta. Tego rodzaju sprawy zwykle są rozwiązywane w ramach wewnętrznych procesów odwoławczych.
Bywa jednak, że kolejne postanowienia okazują się nie po myśli młodych ludzi. Negatywne rozpatrzenie odwołania w uczelni można zaskarżyć do sądu administracyjnego.
Sprawdź polecane oferty
RRSO 20,77%
Drogę tę wybierają niektórzy studenci np. w sytuacjach, gdy do otrzymania świadczenia zabrakło im nieznacznej liczby punktów. Albo kiedy posiadają mniej typowe osiągnięcia w nauce, jakie nie znalazły przełożenia na uczelnianą listę uwzględnianych dokonań.
Im mniejsza wiedza sędziego, tym szansa na pozytywne orzeczenie wzrasta
Choć obecnie jest z tym coraz lepiej, przedstawiciele władzy często nie zdają sobie sprawy z tego, jak spore osiągnięcia muszą mieć studenci, aby otrzymać stypendium rektora.
System punktowy bezlitośnie eliminuje osoby znajdujące się pod kreską, nawet jeśli ich dokonania różnią się nieznacznie od zwycięzców listy rankingowej. Stąd ktoś, komu zgodnie z prawem nie przyznano świadczenia, może łatwo wykreować się na ofiarę postanowień komisji.
Proces studenta z uczelnią na ogół nie jest dobrze postrzegany
Przysługujące młodym ludziom prawo to jedno, a ich akademicka codzienność – drugie. Zaskarżenie rozstrzygnięcia odwoławczej komisji stypendialnej do sądu administracyjnego nierzadko widziane jest w szkołach wyższych jako wystąpienie przeciwko jej pracownikom.
Mimo że podjęcie przez studenta takiego kroku z uwagi na ochronę danych osobowych nie powinno być w żaden sposób rozgłaszane, rzeczywistość okazuje się inna, a związane z tym prawa trudno wyegzekwować.
Ten, kto zaskarża do wymiaru sprawiedliwości decyzję przedstawicieli swojej alma mater, nierzadko zaczyna w jej murach funkcjonować tak, jak pracownik procesujący się z własną firmą, gdy nadal pozostaje w niej zatrudniony. Staje się zatem pierwszym do odstrzału przy nadarzającej się okazji.
Dla pracownika sądzącego się z szefem kolejna redukcja etatów zwykle oznacza zwolnienie. A procesujący się z uczelnią student nagle może np. napotkać na problem ze zdaniem jakiegoś egzaminu. I tu wymiar sprawiedliwości nie udzieli mu wsparcia.
Oczywiście nie zawsze musi tak być. Ale ten, kto wybiera opisaną drogę, musi pozostawać świadomy istniejącego ryzyka. Zresztą jeśli student przegra, to ma problem. Ale w razie zwycięstwa bywa on jeszcze większy.
