Źródłowy serwis opisuje sprawę wyroku w sprawie pozbawienia życia 79-latki na przejściu dla pieszych. BRD24.pl błędnie używa sformułowania "zabił", bo doszło de facto i de iure do spowodowania wypadku drogowego, wskutek którego człowiek poniósł śmierć.

Zdarzenie miało miejsce w Białymstoku, na ul. Hetmańskiej w 2018 roku. Kobieta już prawie schodziła z przejścia i rzekomo uciekała z drogi przed motocyklistą. Wtem doszło do śmiertelnego potrącenia przez kierowcę, który - według biegłego - jechał około 92 km/h.

Sprawca zdarzenia nie kwestionował swojej winy, sąd również nie miał wątpliwości. Mężczyzna został skazany na rok pozbawienia wolności w zawieszeniu na 3 lata. Tytułem środka karnego orzeczono wobec sprawcy zakaz prowadzenia pojazdów, a także zasądzono - tytułem zadośćuczynienia za krzywdę - 5 000 złotych, które skazany obowiązany był zapłacić synowi ofiary.

Sędzia Sądu Rejonowego w Białymstoku uzasadniła wyrok w taki sposób, że stwierdziła, iż:

Jak - powołując się na serwis "Poranny.pl" - dodała ponadto sędzia:

Wielu internautów stwierdziłoby, że wyrok jest rażąco niesłuszny, a także potwierdza tezę o konieczności naprawy wymiaru sprawiedliwości. No bo jak to, tylko rok w zawieszeniu za morderstwo?

Prawo karne pełni wiele funkcji. Najczęściej wskazuje się, że jest to funkcja: sprawiedliwościowa, ochronna, gwarancyjna, kompensacyjna i prewencyjna. Prawo karne powinno zatem realizować jednocześnie kilka celów - kolokwializując - nie chodzi tylko o to, by jak najsurowiej ukarać sprawcę.

Tak czy inaczej, duża część społeczeństwa chciałaby możliwości karania za sam skutek - niezależnie od winy - i to w taki sposób, by mieć poczucie wyżycia się na sprawcy zdarzenia. Jest to oczywiście zgubne, błędne i - co najgorsze - całkowicie bezskuteczne.

Katalog funkcji prawa karnego można również niemalże bezpośrednio przełożyć na funkcje kary. Ta - jak prawo karne per se - powinna spełniać wszystkie wspomniane cele, a nie tylko jedną, sprawiedliwościową.

Opisywanie zdarzenie - niewątpliwie tragiczne - nie jest przestępstwem zabójstwa. Mężczyzna został skazany za spowodowanie wypadku ze skutkiem śmiertelnym, co jest przestępstwem z art. 177 par. 2 Kodeksu karnego.

Jest to przestępstwo, które można popełnić zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie, jednakże skutek zawsze jest niezamierzony. Oznacza to de facto, że naruszenie zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego może być albo zamierzone, albo też wynikłe z lekkomyślności, czy niedbalstwa, ale skutek w postaci śmierci następuje niejako niezależnie od woli sprawcy.

Specyfika tego przestępstwa, postawa skazanego, a także konieczność przede wszystkim edukacji kierowcy - a nawet wszystkich kierowców - może być podstawą do wydania - pozornie - łagodnego wyroku. Sprawca zdarzenia, w którym skutek następuje niejako "losowo" z reguły nie jest osobą zdemoralizowaną, a długotrwały pobyt w zakładzie karnym może stać w sprzeczności z celami kary.

Poza jednym - społeczeństwo bardzo by się z tego powodu cieszyło.