Skarga dotyczyła sytuacji z 17 maja 2025 r., z godziny 11:00, w kinie Helios w Olsztynie. Przed projekcją Minecraft, oznaczoną jako 6+, wyświetlono trailer Supermana, filmu kierowanego do widowni 13+. Skarżący opisał scenę otwierającą zwiastun jako drastyczną: Superman spada na lodowe pustkowie, widać krew, obrażenia i cierpienie fizyczne.
To nie był zarzut wobec samego filmu czy jego marketingu jako takiego, tylko wobec doboru miejsca i kontekstu emisji. Innymi słowy: taka treść może funkcjonować w obiegu, ale nie przed seansem dla sześciolatków.
Komisja analizowała sprawę w oparciu o standardy Kodeksu Etyki Reklamy i Kartę Ochrony Dzieci w Reklamie. Chodziło przede wszystkim o art. 25, który wymaga uwzględnienia stopnia rozwoju dzieci i zakazuje przekazów zagrażających ich fizycznemu i psychicznemu dobrostanowi, oraz o art. 32, który rozszerza te zasady na reklamy formalnie nieskierowane do dzieci, ale oglądane przez dzieci ze względu na miejsce i sposób prezentacji, w tym reklamy pokazywane w kinach przed seansami dla dzieci. Dodatkowo Komisja przywołała art. 4 Karty Ochrony Dzieci, czyli deklarację najwyższej staranności, aby w takich przekazach nie pojawiały się treści mogące negatywnie wpływać na rozwój.
Helios bronił się argumentem proceduralno-umownym
Spółka wskazała, że w realiach kinowych dobór zwiastunów bywa związany z warunkami licencyjnymi i wytycznymi dystrybutorów. Podkreślała, że jako podmiot eksploatujący repertuar nie ma możliwości ingerowania w treść, długość ani dobór trailerów dostarczanych do konkretnego tytułu, a odpowiedzialność za zawartość i adekwatność materiału względem grupy wiekowej ma spoczywać wyłącznie na dystrybutorze.
Helios deklarował też, że sygnalizuje dystrybutorom potrzebę właściwego doboru materiałów promocyjnych i że po skargach zareagował, kontaktując się z dystrybutorem niezwłocznie.
Komisja nie przyjęła tej linii obrony jako zwalniającej kino z odpowiedzialności
W ustaleniach wskazano, że materiał był wyraźnie niedopasowany: Minecraft ma grupę docelową 6+, a Superman 13+, co daje siedem lat różnicy. W tym wieku to nie detal marketingowy, tylko realna różnica w odporności na bodźce i zdolności przetwarzania scen przemocy.
Zespół Orzekający opisał zwiastun jako zawierający elementy drastyczne. Na początku pokazuje krew, obrażenia, siniaki i rany na twarzy bohatera oraz wyraźne cierpienie fizyczne. Dalej pojawiają się dynamiczne sceny walk i strzelanin. W ocenie Komisji taki przekaz może wywoływać lęk i poczucie zagrożenia, a przez to negatywnie wpływać na rozwój psychiczny małoletnich, zwłaszcza gdy jest prezentowany podczas rodzinnego wyjścia do kina w porze przedpołudniowej.
Kluczowy fragment uzasadnienia dotyczy odpowiedzialności za kontekst emisji. Komisja wskazała, że opiekun świadomie wybiera film, ale nie ma wpływu na to, jakie zwiastuny zostaną pokazane przed projekcją. Z tego powodu ciężar odpowiedzialności za to, co dziecko zobaczy na sali kinowej, spoczywa na kinie jako organizatorze pokazu i podmiocie kontrolującym miejsce emisji.
Nawet jeśli dystrybutor rekomenduje albo narzuca zestaw materiałów promocyjnych, kino odpowiada za dopuszczenie ich do emisji w określonym czasie i przy określonej widowni. Komisja podkreśliła też, że dobór treści powinien wynikać ze szczególnej uważności i społecznej odpowiedzialności instytucji kultury.
W efekcie Zespół Orzekający uznał, że reklama nie uwzględniała stopnia rozwoju dzieci i mogła zagrażać ich dobrostanowi.
