Nie wiem, jak to wygląda u was, ale wśród w moim otoczeniu, życie w internecie dzieje się przede wszystkim na Instagramie. Na pewno nie jest to Facebook – ten co najwyżej służy tylko do zaznaczenia swojej „oficjalnej” obecności w internecie i podpięcia do niego Messengera. Jeśli chcę się dowiedzieć, co nowego u znajomych, to włączam Instagrama, odpalam relacje, i voilà.

I tak sprawdzam, a tam znajomy raportuje o przygodach z… nielatającym ptakiem. No cóż, zdarza się. Ptak z uszkodzonym skrzydłem przesiaduje na balkonie. Normalnie na twój widok by odleciał, ale siedzi i patrzy się na ciebie z niepokojem. I jak takiemu maleństwu pomóc? Szanse na to, że jesteś weterynarzem, są niskie, więc trzeba powierzyć misję w ręce specjalisty.

Znajomy dzwoni na 112, i pyta się, co zrobić z tym biedakiem. Dyspozytor przekierowuje go do Centrum Zarządzania Kryzysowego – znajdziemy takie w każdej gminie. Pomimo, że nazwa brzmi dość poważnie, to możemy się tam zwrócić nawet z takimi prostymi sprawami, jak zgłoszenie znalezienia rannego zwierzęcia.

Niestety, to nie koniec historii. CZK odesłało znajomego do Straży Pożarnej. Gdy zadzwonił, była zdziwiona, ponieważ takie problemy powinna rozwiązywać gmina. Skończyło się na tym, że dostał dwa numery do weterynarzy. Żaden z nich nie odebrał.

Nie będzie wielkiego zaskoczenia jeśli powiem, że to właśnie samorząd gminy/miasta jest odpowiedzialny za takie zgłoszenia. Co więcej, w wielu miastach, organem odpowiedzialnym za transport takich zwierząt jest straż miejska. W końcu w ustawie o ochronie czytamy:

Kolejność oczywiście nieprzypadkowa – przecież nie będziemy kontaktować się z ministerstwem ws. ptaka ze złamanym skrzydłem, prawd? Ktoś tu jednak popełnił błąd, a zgłaszający nie musi przecież znać takich procedur. To urząd ma wiedzieć, co zrobić, i zadziałać, nawet jeśli to tylko „ptaszek”.

Weterynarze nie odpowiadają, i co dalej? Można co prawda wzruszyć ramionami i powiedzieć „to tylko ptak”. Ale tu nawet nie o ptaka chodzi. To po prostu kolejny oblany egzamin przez instytucje publiczne. Obywatel nie zawiódł – zrobił wszystko, co powinien. To państwo zawiodło jego.

Stwierdzenie, że „Polska to kraj z dykty” przewija się chyba od momentu podłączenia Polski do internetu, a może i nawet wcześniej. Owszem, z jednej strony można przyznać, że wiele rzeczy na przestrzeni lat się poprawiło, ale później przychodzi tak prosta, błaha sytuacja jak ta, i czar pryska. Jeśli system nie działa w najprostszych, lokalnych sprawach, to jak ma budzić zaufania w tych naprawdę istotnych?

Jedyny plus tej historii jest taki, że koniec końców ptak odzyskał siły i koniec końców nie potrzebował pomocy. A co by było, gdyby nie odzyskał? Wiem, że to zwykłe gdybanie, ale doskonale widzimy jak to wszystko działa, a raczej… nie działa. Z tego co wiem, to przynajmniej udało się pograć w CSa.