"Rzeczpospolita" wskazuje na istotny problem, związany z założeniami "Tarczy Antykryzysowej 4.0". Jak nazwa oczywiście wskazuje, wprowadzone mają zostać przepisy, mogące ograniczać prawo do obrony w procesie karnym. Proces legislacyjny - dzięki zdecydowanemu sprzeciwowi przedstawicieli zawodów prawniczych - wytworzył pewne zmiany w planowanych przepisach, ale nie eliminują one problemu.

Źródłowy serwis wskazuje, że Ministerstwo Sprawiedliwości chce rozszerzenia art. 250 Kodeksu postępowania karnego. Chodzi o §§ 3b-3g, które normować mają procedurę stosowania tymczasowego aresztowania w sposób zdalny (tj. na posiedzeniu z użyciem bezpośredniego przekazu obrazu i dźwięku na odległość).

Zdalny mógłby być również udział oskarżonego lub podejrzanego, z czego zasada prawa do obrony zostałaby oczywiście zachowana, z tym zastrzeżeniem, że kontakt z obrońcą mógłby zostać sądownie uniemożliwiony, jeżeli spowodowałby on przekroczenie 24-godzinnego czasu na podjęcie decyzji przez sąd w przedmiocie tymczasowego aresztowania.

"Rz" wskazuje, że adwokaci są oburzeni takim pomysłem. Sytuacji nie zmienia również fakt, że przebywającemu w areszcie podejrzanemu lub oskarżonemu towarzyszyć ma nie asystent prokuratora, jak wcześniej wskazywano, a asystent sędziego - ewentualnie funkcjonariusz Służby Więziennej.

Adwokat Radosław Baszuk, w rozmowie z "Rzeczpospolitą" wskazuje, że:

Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej również krytykuje pomysł. Wskazuje na argumentację Ministerstwa Sprawiedliwości, zgodnie z którą rozwiązanie jest potrzebne, a przepisy

Trudno uwierzyć, że taką retoryką posługuje się Ministerstwo Sprawiedliwości.

Wiceminister sprawiedliwości, Marcin Warchoł, twierdzi, że zmiany są potrzebne i nie naruszają prawa do obrony. Broni również odstąpienia od doręczeń postanowień o zastosowaniu tymczasowego aresztowania na rzecz ogłoszenia podczas posiedzenia online, zaznaczając jednak, że doręczenie ogłoszonego postanowienia i tak będzie miało miejsce - a termin zażalenia będzie biegł nie od momentu ogłoszenia, a doręczenia.

Proponowane zmiany są konieczne - to fakt, mamy przecież epidemię - ale polityka rozwoju systemu prawa karnego nie wydaje się dobra. W jednym z wpisów stwierdziłem, że mamy do czynienia ze swoistą "dekalogizacją" tej dziedziny prawa. Takie upraszczanie - bo to mam na myśli - połączone ze zmianą rozumienia pewnych podstawowych praw przysługujących oskarżonym, podejrzanym, podejrzewanym, czy skazanym, to kierunek co najmniej alarmujący, chociaż przez znaczną część społeczeństwa nawet pewnie popierany - wynika to głównie z niewiedzy.

Analizując ostatnie poczynania resortu można dostrzec, że procedura karna - wg aktualnych założeń - ma przede wszystkim być szybka, wolna od obstrukcji i z pełnym zadowoleniem społecznego poczucia sprawiedliwości, a także ofiar przestępstw. Taki bezwzględny kierunek nie jest możliwy do osiągnięcia bez wielu "ofiar wymiaru sprawiedliwości", a także ograniczania podstawowych praw. Prawo do obrony jest jednym z naczelnych, które przysługuje każdemu - nawet domniemanemu sprawcy najbardziej odrażającej zbrodni. Nie powinno się go ograniczać, nawet w sytuacjach ekstremalnych.