Rozpoczął się marzec, a więc trzeci miesiąc, w którym obowiązują ustalenia, które zostały unormowane w przepisach Polskiego Ładu. O tym co sądzimy zarówno o tym przełomowym programie reform oraz o procesie jego uchwalania na łamach bezprawnika pisaliśmy już wielokrotnie. O samym Polskim Ładzie napisano już niemalże wszystko, łącznie z tym, że wprowadzenie go w życie na terytorium całej Federacji Rosyjskiej mogłoby zostać potraktowane jako jedna z najpoważniejszych sankcji. Cóż, trudno się z tym nie zgodzić, jednak postaramy przybliżyć uchwaloną przez Sejm 24 lutego 2022 r. nowelizację dot. Polskiego Ładu.

Uchwalono wówczas zmiany w ustawie o podatku dochodowym, ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej, a także zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz ustawy od wydobycia niektórych kopalin. Ustawy wylądowały na prezydenckim biurku i czekają wyłącznie na podpis prezydenta. Warto podkreślić, że sama nowelizacja Polskiego Ładu w założeniu przenosi do ustawy o PIT postanowienia rozporządzenia ministra finansów z dnia 7 stycznia 2022 roku.

Przypomnijmy na wstępie czym właściwie jest PIT-2:

PIT-2 to oświadczenie pracownika, na podstawie którego pracodawca pomniejsza comiesięczną zaliczkę na PIT o kwotę zmniejszającą podatek. 

Ponadto, ustawodawca zdecydował się na poszerzenie katalogu podatników, którzy będą mogli złożyć do płatnika rezygnację ze stosowania względniem nich przedłużonych terminów płatności zaliczek na podatek dochodowy. Postanowiono, że deklarację będą mogli złożyć także podatnicy, których płatnik uwzględnił kwotę wolną w zaliczkach na podatek.

Tym samym, płatnik będzie stosował zmniejszenie zaliczki 0 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwota w wysokości 425 zł. Skąd zaś kwota 425 zł? To 1/12 kwoty 5.100 zł, zaś tyle wyniósłby podatek od 30.000 zł kwoty wolnej od podatku, która w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Warto zaznaczyć, że będzie to możliwe także w sytuacji, gdy oświadczenie PIT-2 zostanie złożone w trakcie roku podatkowego, a nie tak jak było wcześniej - przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w danym roku podatkowym.

W przypadku, gdy podatnik o tym zapomniał, wówczas pracodawca ustalał samodzielnie zaliczkę na poczet podatku. Tyle, że nie pamiętał o tym, aby odjąć kwotę w wysokości 1/12 kwoty wolnej. Co miało bezpośredni wpływ na wysokość wypłaty, którą otrzymywał pracownik. W założeniu nowelizacja powstała w celu unikania sytuacji, w których - jedna osoba otrzymuje wynagrodzenie na podstawie różnych tytułów, w sytuacji, gdy nie zobowiązują jej do zapłaty zaliczki na poczet podatku. Dzieje się tak, gdyż przepisy podatkowe nakładają ten obowiązek na pracodawcę, który jest ich płatnikiem. Wyrównanie nadpłaty następowało dopiero po rozliczeniu rocznym. Wówczas osoba taka miała możliwość otrzymania zwrotu w postaci nadpłaconych zaliczek.