Problem braku mieszkań w Polsce odbija się na wielu aspektach życia obywateli. Luka mieszkaniowa sprawia, że wielu młodych ludzi nie jest w stanie zacząć dorosłego życia i mieszka z rodzicami. To prowadzi do kolejnego problemu – przeludnienia mieszkań w Polsce. To w dalszym ciągu poważne zjawisko, pomimo tego, że widzimy jego zmniejszenie w ciągu ostatnich dwudziestu lat.
Przeludnienie mieszkań to w dalszym ciągu duży problem w Polsce
Z danych Eurostatu wynika, że od 2005 roku odsetek ludności Polski, żyjącej w przeludnionych mieszkaniach zmniejszył się z 55 do 34 procent. To jednak nie oznacza, że możemy na ten problem patrzeć z optymizmem, gdyż w dalszym ciągu Polska plasuje się w tym rankingu powyżej średniej europejskiej.
Przeludnienie mieszkań odbija się przede wszystkim na komforcie życia Polaków. Niestety, ale w mieszkaniach i domach, w których mieszka duża liczba osób, często mamy do czynienia z brakiem prywatności i obniżonym poziomem komfortu psychicznego. Przebywanie kilku osób na małej powierzchni w oczywisty sposób prowadzi do kłótni, nieporozumień i stresu.
Mieszkania, w których mieszka wiele osób to nie tylko polski problem, ale marne to dla nas pocieszenie
Pomimo tego, że przeludnienie mieszkań zmniejszyło się w ostatnim czasie, Polska w dalszym ciągu plasuje się w tym rankingu na poziomie Turcji i Bułgarii. Gorzej sytuacja wygląda tylko w takich krajach, jak Rumunia, Macedonia, Serbia czy Kosowo – kraju o najwyższym odsetku przeludnionych mieszkań (aż 64,6 proc.).
Co ciekawe, w takich krajach jak Czechy czy Węgry problem przeludnionych mieszkań jest dużo mniejszy (odpowiednio 15,9 i 15,6 proc.). Wyjątkiem w naszym regionie jest jedynie Słowacja, którą również dotyka podobny do Polski problem przeludnienia (30,5 proc.).
W krajach zachodnich, takich jak np. Holandia, poziom przeludnienia wynosi dokładnie 3,4 proc. – jest to jeden z najniższych wyników w Europie. Holandię wyprzedza tylko Malta i Cypr.
O przeludnieniu mieszkań mówimy w określonych warunkach
O przeludnieniu mieszkania mówimy, kiedy osoby nie dysponują minimalną liczbą pokoi. Jest to dokładnie:
- jeden pokój na parę w gospodarstwie domowym;
- jeden pokój dla każdej osoby samotnej w wieku 18 lat lub więcej;
- jeden pokój na dwoje osób samotnych tej samej płci w wieku od 12 do 17 lat;
- jeden pokój na każdą osobę samotną w wieku od 12 do 17 lat, nieuwzględnioną w poprzedniej kategorii;
- jeden pokój na parę dzieci poniżej 12. roku życia.
