Partia Razem to specyficzne ugrupowanie ludzi, którzy z dumą przyznają się do braku sukcesu życiowego i bez cienia skrępowania uważają, że to fantastyczna rekomendacja do zarządzania blisko 40-milionowym narodem.
Tragiczne zdarzenie, jakim jest pożar Notre Dame wywołał lawinę reakcji wśród polskiej klasy politycznej oraz sympatyzującymi z nimi publicystów. Złote myśli płynęły wczoraj po twitterze, przelewając się z dzbana w dzban, sugerując symboliczny koniec Europy czy karę bożą dla islamizującej czy przede wszystkim laicyzującej się Francji.
Ale, przed czym przestrzegam od wielu lat, specyficzna forma oderwania od rzeczywistości to nie tylko cechy polskiej prawicy, ale również lewicy, z którą czasem momentami lubi sobie poromansować polski establishment. Zamiast, słysząc o podatkach dochodowych w wysokości 50%, pobłażliwie pukać się w czoło, nawet poważne i ogólnopolskie media lubią sobie napisać „interesująca koncepcja”.
Pożar Notre Dame
Debata z radykalną polską lewicą jest trudna, żeby nie powiedzieć – niemożliwa. Na kształt prawicowych trolli działa w dużych zorganizowanych grupach internautów, zaś prezentowane argumenty z reguły ograniczają się do sloganów wyrwanych z jakiegoś manifestu, bogato upstrzonych emotikonkami „xD”.
Jest to też środowisko magnetyzujące ludzi kultury (choć znowu – raczej nie jej (odnoszących sukcesy) twórców, co raczej samozwańczych znawców i aspirujących amatorów). Zawsze wydawało mi się, że równowaga w przyrodzie jest zachowana i kreślone absurdy ekonomiczno-społeczne równoważy chociaż wrażliwość na piękno, które dla wielu śmiertelników jest nieosiągalne.
Tymczasem Robert Koliński, będący kandydatem Lewicy Razem do Parlamentu Europejskiego świętował wczoraj płonącą katedrę Notre Dame w następujący sposób:
https://twitter.com/AM_Zukowska/status/1118093833852588033
Katedra Notre Dame to perła światowej architektury, której budowa rozpoczęła się w 1163 roku. Jest nie tylko skarbcem sztuki sakralnej, ale przede wszystkim obiektem o doniosłym znaczeniu historycznym. Nie potrafię sobie wyobrazić, by jakikolwiek cywilizowany Europejczyk cieszył się z pożaru Partenonu, tylko dlatego, że nie jest przekonany co do faktu istnienia Ateny (choć tego typu działania i kompletny brak poszanowania sztuki i historii są niestety specjalnością muzułmańskich dżihadystów, jak miało to miejsce choćby w Palmyrze).
Przypomnijmy, że katedra Notre Dame jest też ważnym miejscem kultu religijnego dla chrześcijan, którzy wciąż stanowią 51% ludności Francji (40% deklaruje się jako ateiści). Gdyby w podobny sposób wypowiadano się na przykład o płonącym meczecie czy synagodze, jestem pewien, że to właśnie ze środowiska Roberta Kolińskiego płynęłyby najbardziej obrazowe porównania do faszystów. Przypomina mi się tutaj popularny szczególnie w pewnych kręgach cytat z Nietzschego, który odwiecznie dedykuję tzw. Antifie – Ten, który z demonami walczy, winien uważać, by samemu nie stać się jednym z nich. Kiedy spoglądasz w otchłań ona również patrzy na ciebie.
Robert Koliński nie był w swoich poglądach osamotniony. Jaś Kapela, popularny publicysta zaplecza intelektualnego polskiej lewicy, czyli Krytyki Politycznej, pisał w tym czasie na swoim Facebooku, że:
Moja dziewczyna powiedziała, że nie była w środku, bo za drogo i ja też nie byłem, ale przypomniał mi się za to wiersz Michała Kaczyńskiego pt. Warszawa płonie, a konkretnie wers: „nie gaście gówna, cud, że się pali” xD
Kiedyś, w samym środku kryzysu konstytucyjnego wywołanego przez PiS, napisałem na Bezprawniku, że tylko jednej siły politycznej u sterów Polski boję się bardziej od Jarosława Kaczyńskiego. Chodziło o Partię Razem. Wtedy część czytelników nie rozumiała dlaczego. Mam nadzieję, że płonąca katedra Notre Dame na niektórych wyborców faktycznie za sprawą przytoczonych wypowiedzi zniosła powiew oświecenia. Fanatyzm nigdy nie jest postępowy.
