Sceptycy tego mariażu nie powinni się dziwić. Polski sklep internetowy Lidl odniósł sukces. Torebki zostały wyprzedane w zaledwie kilku godzin. Sprawdzając sklep internetowy o 7 rano, nie było już co liczyć na ich dostępność. Konsumentów nie odstraszyła cena 800 zł ani dyskusyjny stosunek do marki, która od paru lat przestała już kojarzyć się z luksusem. Powiedzmy sobie jednak szczerze, torebka MK nie jest już marzeniem kobiet, ani niedostępnym luksusem, na który odkłada się pieniądze. Ale jej sprzedaż w dyskoncie i ogromny popyt odbił socjologiczny obraz naszego społeczeństwa. W dalszym ciągu spragnionego luksusu.

Spadek po latach dziewięćdziesiątych, kiedy to spragnieni zachodu Polacy sięgali po luksusowe i oczywiście podrobione produkty znanych marek, wciąż w jakiś sposób tętni w naszej świadomości. Dziś, zamiast podróbek stać nas na oryginały, ale dalej klasyczne "mieć" jest ważniejsze niż "być". Bazary zastąpiły dyskonty, które jako ich spadkobiercy, od czasu do czasu uderzając w polskie tony, dokonują mariażu taniego i drogiego. Przy okazji bazując na zakorzenionym w Polakach pragnieniu chwytania okazji.

Torebki Michaela Korsa w pewnych środowiskach w dalszym ciągu uchodzą za synonim luksusu i wyższego statusu. Osobiście uważam je za synonim polskiej przaśności i nieświadomego podejścia do ekonomii. Kolejną bezsensowną inwestycję, która nie przynosi żadnego zysku, nawet tego czysto komfortowego. I nawet nie chodzi o to, że torebki marki, która w pewnym czasie uważana była za ekskluzywną, można kupić w Lidlu (osobną kwestią jest fakt, że sieć naprawdę dba o jakość sprzedawanych akcesoriów), ale bardziej o to, że to, co w bogatszych krajach świata jest po prostu popularne i powszechnie dostępne, u nas wywołuje ogólnokrajową dyskusję i pobudzenie. Urok społeczeństwa na dorobku.

Światowe trendy pokazują, że obecnie odchodzi się od nadmiaru. Luksus to kupowanie u lokalnych projektantów, nietworzących masowo i stawiających na jakość. Będących bardziej manufakturą, niż fabryką.

Michaele Kors, czy Tommy Hilfiger to w bogatszych społeczeństwach coś powszedniego. Dla nas to wciąż świetna inwestycja, która podbudowuje ego. Jak widać, musimy chyba jeszcze poczekać, aż zaczniemy z większym dystansem podchodzić do logo i konsumpcji w ogóle. Może wtedy takie rzeczy nam się po prostu znudzą i przejedzą, a luksus zdefiniujemy inaczej.