W rozliczeniu rocznym mamy możliwość odliczenia różnych ulg i przekazanych darowizn, które skutkują obniżeniu naszego podatku i najczęściej oznacza zwrot kwoty na rachunek bankowy. Z jednej z takich możliwości skorzystać mogą osoby niepełnosprawne oraz osoby, na których utrzymaniu w roku 2020 były osoby niepełnosprawne.
Ulga rehabilitacyjna pozwala przede wszystkim odliczyć wydatki związane z rehabilitacją oraz z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.
Status osoby niepełnosprawnej uprawnia do odliczeń z tytułu ulgi rehabilitacyjnej
By móc skorzystać z tego uprawnienia należy mieć status osoby niepełnosprawnej. Takimi są osoby, które spełniają minimum jedno z poniższych kryteriów:
Sprawdź polecane oferty
RRSO 21,36%
- orzeczenie jednego z trzech stopni niepełnosprawności (znaczny, umiarkowany albo lekki) wg przepisów obowiązujących od 1998 roku,
- orzeczenie o niepełnosprawności na podstawie przepisów obowiązujących przed 1998 rokiem,
- przyznanie renty z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną,
- orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia na podstawie odrębnych przepisów.
Aby móc skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej należy spełnić chociaż jedno z powyższych kryteriów. Oznacza to, że osoba posiadająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy już ma prawo do np. skorzystania z ulgi na samochód.
Dodatkowo z tej ulgi skorzystać mogą osoby, które mają pod opieką osobę niepełnosprawną. Aby uznać, że taka osoba znajduje się pod opieką podatnika, jej roczny dochód nie może przekroczyć dwunastokrotności renty socjalnej. W 2020 roku jest to kwota 1200 złotych miesięcznie, czyli rocznie 14400 złotych.
Ulga na leki przysługuje tym niepełnosprawnym, którzy wydają w aptece w miesiącu więcej niż 100 złotych
Ulga na leki pozwala na odliczenie kwoty, stanowiącą różnicę między faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 złotych. Pod uwagę brane mogą być tylko leki, które lekarz specjalista przepisał osobie niepełnosprawnej, by stosowała je ona okresowo lub przez cały czas.
Oznacza to, że jeżeli jakaś osoba niepełnosprawna przez cały rok wydawała po 80 złotych miesięcznie na leki, to nie może odliczyć ani złotówki, ponieważ w żadnym miesiącu ta kwota nie przekroczyła 100 złotych. Jednak jeżeli inna osoba wydawała co drugi miesiąc 160 złotych, to chociaż na leki wydałaby tyle samo co jej poprzedniczka, to miałaby prawo do odliczenia sześciu kwot po 60 złotych, czyli łącznie 360 złotych.
Aby móc skorzystać z tej ulgi, osoba niepełnosprawna musi mieć udokumentowane wydatki, w postaci faktur lub rachunków imiennych. Paragony nie są brane pod uwagę. Dodatkowo należy wspomnieć, że liczą się wydatki faktycznie poniesione, co każe zauważyć, że jeżeli część wydatków była finansowana np. przez karty podarunkowe, które podatnik otrzymał od danej apteki albo korzystał on z jakiejkolwiek innej promocji, pozwalającej na obniżenie ceny, to brać pod uwagę należy tylko kwotę, którą faktycznie zapłacił.
Problemem może być udokumentowanie czy dane leki są wskazane przez lekarza specjalistę, by osoba niepełnosprawna ich używała. Najwłaściwsze byłoby oświadczenie doktora, ale na to mało który pacjent może liczyć. Warto jednak pamiętać, że przy ewentualnej kontroli, urząd może domagać się takiego potwierdzenia.
Suplementy diety oraz wyroby medyczne nie są co do zasady tym samym co lek. Ustawa o PIT nie definiuje dokładnie co ma na myśli, dając możliwość odliczenia wydatków na leki, dlatego Izba Skarbowa w Łodzi wskazywała, by opierać się na Prawie Farmaceutycznym oraz na wykazie produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Polski. Jeżeli taki suplement spełnia cechy leku, to skarbówki przychylają się do jego odliczenia. Przy czym należy pamiętać, że musi on być wskazany przez lekarza specjalistę, jako potrzebny osobie niepełnosprawnej.
Ulga na samochód przysługuje, nawet gdy osoba niepełnosprawna nie ma prawa jazdy
Inną ulgą, z której często skorzystać mogą osoby niepełnosprawne, to ulga na samochód. Wydatki związane z używaniem samochodu osobowego są limitowane i odliczyć można maksymalnie 2280 złotych. Auto musi stanowić własność (lub współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 lat.
Co istotne wydatki związane z używaniem tego samochodu NIE MUSZĄ być udokumentowane. Oczywiście powinny być faktycznie poniesione, ale nie ma obowiązku zbierania faktur czy innych dokumentów z tym związanych.
Aby osoba niepełnosprawna mogła skorzystać z ulgi musi być właścicielem lub współwłaścicielem samochodu, ale nie musi posiadać prawa jazdy.
Ulga na leki czy ulga na samochód to nie są jedyne możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej
Oprócz wspomnianych wyżej sposobów skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, jest możliwość odliczenia też innych kosztów. Katalog wydatków, które można odliczyć w ramach ulgi jest zamknięty i reguluje go art. 26 ust. 7a ustawy o PIT. Odliczyć można wydatki poniesione na:
- adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
- przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
- zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
- zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
- odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
- odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
- opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł,
- utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł,
- opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
- opłacenie tłumacza języka migowego,
- kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia,
- leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł - wyjaśnione we wcześniejszej części artykułu,
- odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
a) osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a, - używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł wyjaśnione we wcześniejszej części artykułu,
- odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a) na turnusie rehabilitacyjnym,
b) w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
Odliczeń można dokonać w zeznaniu podatkowym: PIT-37, PIT-36 lub PIT-28 wpisując odpowiednią kwotę przysługującej ulgi w załącznik PIT/O. W przypadku, gdy okaże się, że np. z ulgi na samochód mogliśmy korzystać w poprzednich latach, istnieje możliwość korekty deklaracji już złożonych.
