Interpretacja indywidualna to świetne zabezpieczenie. Pozwalają uniknąć konsekwencji zastosowania się do oficjalnej wykładni przepisów prawa podatkowego wydanej w naszej sprawie. Przy okazji możemy się dowiedzieć, jak w danym momencie te przepisy interpretuje Skarbówka. Wniosek o interpretację indywidualną warto złożyć tym bardziej że to w gruncie rzeczy bardzo proste. Wymaga „jedynie” bardzo dobrej znajomości prawa podatkowego.
Interpretacja indywidualna nie tylko informuje podatnika, ale także chroni go przed ewentualnymi karami
Przepisy podatkowe zmieniają się w Polsce niczym w kalejdoskopie. Jakby tego było mało, organy podatkowe równie często zmieniają sposób ich interpretowania. Dla przedsiębiorcy oznacza to nie tylko pogłębienie niepewności co do treści obowiązującego prawda podatkowego, ale także ryzyko poniesienia konsekwencji jego złamania.
Wniosek o interpretację indywidualną pozwala niejako upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Możemy się za jego pomocą dowiedzieć, jakie jest w danym momencie podejście Skarbówki do określonego zdarzenia podatkowego. Przede wszystkim jednak art. 14k ordynacji podatkowej chroni nas przed negatywnymi konsekwencjami zastosowania się do wydanej w naszej sprawie interpretacji indywidualnej.
§ 1. Zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.
[…]
§ 3. W zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa zmianie, której wygaśnięcie stwierdzono, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę.
Dopóki interpretacja jest ważna, dopóty jej stosowanie nie może nam w żaden sposób zaszkodzić. Jeśli organy podatkowe zmienią zdanie, to przynajmniej w dalszym ciągu odpada nam groźba postępowania karnoskarbowego. Pytanie jednak: co należy zrobić, by taką interpretację indywidualną uzyskać? Rzecz jasna należy złożyć stosowny wniosek do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Ustawodawca oddał nam do dyspozycji aż trzy możliwe drogi: elektroniczną, listowną oraz osobiste stawiennictwo w siedzibie KIS.
Jeżeli nie mieszkamy w Bielsku-Białej, to raczej nie będziemy załatwiać sprawy w siedzibie KIS
Zacznijmy od najmniej prawdopodobnego obrotu sprawy. Siedzibę KIS znajdziemy w Bielsku-Białej pod adresem ul. Warszawska 5. Z czysto geograficznego punktu widzenia stosunkowo blisko jest z Katowic i Krakowa. Interesanci z innych części Polski najprawdopodobniej wybiorą alternatywne rozwiązania.
Droga elektroniczna sprowadza się do włożenia wniosku za pośrednictwem platformy e-PUAP. Klikamy w przycisk „Załatw sprawę” i logujemy się na swoje konto za pomocą profilu zaufanego. Następnie wypełniamy formularz ORD-IN. Musimy także potwierdzić wniesienie opłaty za wydanie interpretacji w wysokości 40 zł za każdy opisany we wniosku odrębnych stanów faktycznych albo zdarzeń przyszłych. Na koniec podpisujemy dokumenty drogą elektroniczną: profilem zaufanym albo certyfikatem kwalifikowanym.
Droga listowa jest bardzo zbliżona. Wniosek ORD-IN drukujemy, wypełniamy i podpisujemy w tradycyjny sposób. Załączamy do niego potwierdzenie wniesienia opłaty. Wszystko wysyłamy na podany wyżej adres KIS. Interpretację otrzymamy na adres zwrotny podany we wniosku.
Wcale nie trzeba być przedsiębiorcom, by móc złożyć wniosek o interpretację indywidualną. Uprawnienie to przysługuje między innymi: wszystkim osobom fizycznym, osobom prawnym, jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej – jak na przykład spółka cywilna, przedsiębiorcą dopiero planującym założyć spółkę, albo podatkowym grupom kapitałowym.
Wniosek o interpretację indywidualną jest prosty, choć jego złożenie wymaga znajomości przepisów prawa podatkowego
Sam formularz ORD-IN jest zadziwiająco wręcz prosty. Wskazujemy w nim podatek będący przedmiotem naszego wniosku. Podajemy nasze dane identyfikacyjne. Określamy nasz status podatkowy, na przykład czy jesteśmy w danej sprawie podatnikiem, płatnikiem, inkasentem czy osobą trzecią. Wskazujemy organy podatkowe właściwe w naszej sprawie. Podajemy, czy wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, czy już zaistniałego stanu faktycznego.
Siłą rzeczy musimy także podać, ilu stanów faktycznych dotyczy wniosek. Mamy też możliwość podania danych naszego pełnomocnika, jeśli korzystamy z jego usług. Musimy również wskazać dane dotyczące wysokości, sposobu uiszczenia i ewentualnego zwrotu opłaty za wydanie wniosku.
Najważniejszym elementem jest sam opis zdarzenia. Zaczyna się od wskazania oznaczenia konkretnych przepisów prawa podatkowego wraz z nazwą aktu prawnego do każdego z przedstawionych we wniosku stanowisk odnośnie do zaistniałego stanu faktycznego. Nie musimy przytaczać ich treści. Siłą rzeczy musimy jednak te przepisy znać dostatecznie dobrze, by określić, że to właśnie one miałyby zastosowanie w naszej sprawie.
Następnym elementem jest wyczerpujące przedstawienie naszego stanu faktycznego oraz pytania, które zadajemy KIS. Na koniec przedstawiamy własne stanowisko w naszej sprawie, które KIS może uznać za prawidłowe.
Informujemy także o ewentualnych załącznikach ORD-IN/A, które stosujemy, jeśli w formularzu zabrakło nam miejsca. Na koniec składamy pod rygorem odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań oświadczenie, że w naszej sprawie nie toczy się już podstępowanie postępowanie podatkowe, kontrola, albo że nie została już rozstrzygnięta przez organ podatkowy. Siłą rzeczy, podpisujemy nasz wniosek.
