Szczurołap – praca dla odważnych i sprytnych
Praca jako szczurołap to zajęcie dla odważnych i sprytnych. Pułapki, trutki, kleje i kadzidełka emitujące zapach drażniący szczury to podstawowe narzędzia szczurołapów w codziennym polowaniu na gryzonie. Przeciwnicy bywają przebiegli i agresywni, dlatego trzeba mieć silny charakter, umieć działać szybko i zachować spokój w różnych sytuacjach, a przede wszystkim nie bać się wyzwań.
Aby zostać szczurołapem, wymagane są odpowiednia kondycja fizyczna i umiejętności manualne. Tu nie ma miejsca na nudę. Trzeba sprawnie poruszać się zarówno po miejskich arteriach, jak i w skrajnie niesprzyjających warunkach – np. lokalnych kanałach. Doświadczenie na podobnym stanowisku to kolejny punkt w profilu kandydata na szczurołapa. Jednak zanim ktokolwiek zacznie profesjonalnie walczyć z gryzoniami, musi zdobyć odpowiednie kwalifikacje, które pozwolą mu legalnie działać w branży.
Mity i fakty o pracy szczurołapa
Praca jako szczurołap społecznie postrzegana jest raczej dość negatywnie. To przede wszystkim zasługa mitów, jakie przez lata narosły wokół tej profesji.
Sprawdź polecane oferty
RRSO 21,36%
- Mit 1: Praca szczurołapa to praca dla ludzi bez wykształcenia.
Praca ta wymaga specjalnych umiejętności, wiedzy i doświadczenia. Pracodawcy poszukują zwykle kandydatów z wykształceniem technicznym lub budowlanym, a także z odpowiednim doświadczeniem w dziedzinie zwalczania szkodników.
- Mit 2: Praca szczurołapa to praca dla ludzi nieambitnych i bez perspektyw.
Praca jako szczurołap może przynieść solidny dochód, rozwój zawodowy i perspektywy kariery. To świetny sposób na życie dla kogoś, kto nie lubi pracować w biurze. Szczurołap zwykle zaczyna jako asystent, a później awansuje na stanowiska kierownicze. Poza tym w tej robocie raczej nie można narzekać na zarobki. W Nowym Jorku dyrektor ds. zwalczania gryzoni (czytaj: szczurołap) może zarobić nawet od 120 do 170 tys. dolarów przez rok. Wielkie Jabłko to jedno z najbardziej zaszczurzonych amerykańskich miast, podobnie jak m.in. Chicago i Los Angeles.
- Mit 3: Praca szczurołapa jest niebezpieczna dla zdrowia.
Praca wymaga stosowania odpowiednich środków ostrożności, aby uniknąć zagrożeń dla zdrowia. Pracownicy noszą specjalne stroje i sprzęt ochronny oraz – dzięki przeszkoleniu – pracują tak, by zminimalizować ryzyko kontaktu z gryzoniami i toksycznymi substancjami.
- Mit 4: Praca szczurołapa polega tylko na polowaniu na szczury.
Szczurołap oprócz polowania na gryzonie zajmuje się diagnozowaniem problemów związanych ze szczurami, opracowuje plany działania, wykonuje inspekcje i ocenia ryzyko, a także doradza klientom w zakresie zapobiegania problemom związanym z gryzoniami.
- Mit 5: Praca szczurołapa jest nudna i monotonna.
Szczurołap nie ma czasu na nudę. To zajęcie bardzo zróżnicowane i wymagające szybkiego myślenia oraz podejmowania decyzji w sytuacjach, gdy gryzonie stają się szczególnie agresywne lub wymykają się spod kontroli.
Jak wygląda typowy dzień pracy jako szczurołap?
Typowy dzień pracy szczurołapa rozpoczyna się od przejrzenia raportów na temat miejsc, w których stwierdzono obecność szczurów lub innych gryzoni. Na podstawie dokumentacji pracownik wybiera miejsca, które wymagają najpilniejszej interwencji, i planuje działania na kolejne dni. Następnie przygotowuje niezbędne narzędzia – pułapki, trutki i kleje – które wykorzysta do złapania gryzoni, i sprawdza stan sprzętu ochronnego; m.in. rękawic, okularów ochronnych i masek.
Po przygotowaniach rusza w rejon i prowadzi inspekcję terenu. Szuka śladów obecności szczurów – odchodów, nadgryzionych przewodów i dziur w ścianach. Na ich podstawie dobiera narzędzia i metody pracy. Później instaluje pułapki, rozkłada trutki i kleje oraz umiejętnie ukrywa zatrute przynęty tak, by nie narażać na niebezpieczeństwo ludzi – zwłaszcza dzieci – oraz innych zwierząt.
Na koniec dnia pracy szczurołap sporządza raport z działań, które podjął, i dokumentuje liczbę złapanych szczurów, oraz opisuje, jakich narzędzi użył.
Szczurołap – praca z misją
Każdy szczurołap to kluczowy element ogniwa dbającego o bezpieczeństwo mieszkańców metropolii i mniejszych miejscowości. Dzięki kontrolowaniu populacji szczurów ograniczają oni ryzyko rozprzestrzeniania się przenoszonych przez nie groźnych chorób, np. tularemii, gorączki szczurzej i leptospirozy.
Nie mniej ważne jest zapobieganie szkodom materialnym wyrządzanym przez szczury, polegającym na gryzieniu kabli (a w wyniku tego często zwarcia i pożaru), podgryzaniu mebli, ścian i fundamentów budynków, co może prowadzić do poważnych uszkodzeń i kosztownych napraw.
