Ślub to podobno dla niektórych bardzo stresujące wydarzenie, które chcą mieć już po prostu za sobą. Cała ta otoczka i obowiązki rzeczywiście mogą być dla niektórych nie do zniesienia na tyle, że chcieliby żeby ten dzień przeżył za nich ktoś inny. Na szczęście polskie prawo dopuszcza taką możliwość: ślub przez pełnomocnika. Na co pozwala Kodeks rodzinny i opiekuńczy?
Zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika
Art. 6 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego dopuszcza zawarcie związku małżeńskiego przez pełnomocnika. Może się ono odbyć tylko z ważnych przyczyn. Aby zawrzeć małżeństwo przez pełnomocnika, zgodę na to musi wyrazić sąd. Osoba zainteresowana zawarciem małżeństwa przez pełnomocnika musi więc złożyć stosowny wniosek. Co ciekawe, wniosek ten nie może zostać złożony przez drugiego z narzeczonych, a jedynie przez samego zainteresowanego.
Taka forma wstąpienia w związek małżeński jest odstępstwem od przyjętej zasady jednoczesnego złożenia oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński. Sąd zbada więc szczególne przesłanki, które mogłyby przemawiać za zezwoleniem na zawarcie małżeństwa w ten sposób. Przesłanki te muszą stanowić jednak ważne powody. Muszą w świetle zasad współżycia społecznego usprawiedliwiać odstępstwo od ogólnej reguły. Jeżeli jednak sytuacja wyda się na tyle uzasadniona, sąd wyrazi zgodę.
Po uzyskaniu zezwolenia pozostaje jedynie udzielić stosownego pełnomocnictwa. Pełnomocnictwo musi zostać udzielone na piśmie z notarialnie potwierdzonym podpisem i dokładnie wskazywać osobę, z którą małżeństwo ma być zawarte. Pełnomocnikiem do zawarcia małżeństwa może być w zasadzie każdy i nie ma tu nawet znaczenia, że będzie to osoba tej samej płci.
Ślub przez pełnomocnika
Niestety jak wskazują dotychczasowe wyroki w podobnych sprawach. Zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika – wprawdzie bardzo praktyczne – nie jest łatwe. Na przeszkodzie stoi przede wszystkim wymóg ważnych powodów. Kodeks nie wymienia jakie okoliczności możemy do nich zaliczyć. Z pomocą przychodzą nam wyroki Sądu Najwyższego, który precyzuje, że muszą być one naprawdę ważne. Stąd też raczej nie możemy liczyć na zezwolenie jeżeli jedyną przesłanką będzie zamieszkiwanie za granicą (uchwała SN z 8 czerwca 1970 r. III CZP 27/70), ale możemy liczyć na zezwolenie, jeżeli nasz wybranek będzie przebywał na misji wojskowej lub będzie obłożnie chory. Decydując się na wystąpienie z wnioskiem o zezwolenie, należy jednak przede wszystkim pamiętać, że każda z tego typu spraw i tak jest rozpatrywana indywidualnie.
