Telewizor jako narzędzie pracy. Ważna jest argumentacja
Opisywana sprawa dotyczyła programisty prowadzącego działalność gospodarczą w wydzielonym do tego celu gabinecie w swoim domu. W ramach prowadzonej działalności planował on zakup telewizora, który miał pełnić funkcję dużego, zewnętrznego ekranu, wykorzystywanego wyłącznie do celów służbowych, takich jak wideokonferencje z zespołem czy prezentowanie udostępnianych przez innych treści (tzw. screen-sharing).
Przedsiębiorca argumentował, że pomieszczenie, w którym miał znajdować się telewizor, nie jest wykorzystywane do celów prywatnych, a sam zakup jest bezpośrednio związany z charakterem świadczonych przez niego usług i ma na celu poprawę efektywności pracy. W związku z tym, jak twierdził, wydatki na telewizor może wliczyć w koszty firmowe.
Jak na takie tłumaczenie zareagował fiskus? Okazuje się, że przychylił się do argumentacji przedsiębiorcy.
Sprawdź polecane oferty
RRSO 21,36%
Zachowany związek z przychodem. Fiskus przychyla się do telewizora w kosztach
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przychylił się do stanowiska przedsiębiorcy, uznając, że wydatek na zakup telewizora - przynajmniej ten w opisanych okolicznościach - spełnia definicję kosztu uzyskania przychodu z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. W uzasadnieniu interpretacji organ podatkowy przypomniał o ogólnych warunkach, jakie musi spełniać wydatek, aby mógł zostać uznany za koszt podatkowy. Mowa o tym, że wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.
Oznacza to, że wydatek musi istnieć racjonalny i gospodarczo uzasadniony związek przyczynowy między poniesionym kosztem a potencjalnym przychodem. Co istotne, organ podkreślił, że ciężar udowodnienia tego związku spoczywa zawsze na podatniku.
W analizowanym przypadku, Dyrektor KIS uznał, że wykorzystywanie telewizora jako monitora do wideokonferencji i prezentacji w wydzielonym gabinecie spełnia te przesłanki. Zakup ten nie ma charakteru osobistego, a jego cel jest jednoznacznie związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Interpretacja wskazuje również na konkretne sposoby rozliczenia takiego zakupu. Jeśli wartość początkowa telewizora nie przekracza 10 tys. zł, przedsiębiorca może zaliczyć cały wydatek jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania. Jeśli natomiast wartość zakupu przekracza tę kwotę, telewizor należy uznać za środek trwały i dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Uwaga na cele osobiste
Należy jednak pamiętać o ważnym zastrzeżeniu, wynikającym z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o PIT. Przepis ten stanowi, że wydatek na zakup składnika majątku nie może zostać uznany za koszt, jeśli organ podatkowy stwierdzi, że nie jest on wykorzystywany dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służy celom osobistym podatnika.
W analizowanym przypadku kluczowe znaczenie miało zatem to, że telewizor miał znajdować się w wydzielonym gabinecie, który nie był wykorzystywany prywatnie przez domowników.
Ta interpretacja powinna być zatem dla przedsiębiorców ważną wskazówką - fiskus bowiem liberalizuje swoje podejście, ale ostatecznie i tak istotna jest argumentacja oraz możliwość precyzyjnego udokumentowania i uzasadnienia firmowego charakteru ponoszonych wydatków.
