Czas pracy kierowcy 2019 jest uregulowany przez przepisy prawa unijnego. Konieczność regulacji czasu pracy osób, które na co dzień są zawodowymi kierowcami wydaje się oczywista. Kierowca, który nie ma zapewnionego odpowiednio długiego odpoczynku, staje się na drodze zagrożeniem dla siebie i dla innych.
Czas pracy kierowcy 2019: maksymalny czas prowadzenia pojazdu
Firmy transportowe łatwo się gubią przy liczeniu czasu pracy swoich kierowców. Przepisy w tym zakresie są dość skomplikowane, chociaż nie ulegają znaczącym zmianom. Czas pracy kierowcy 2019 jest regulowany przez rozporządzenie ustawodawcy unijnego, a nie polskiego (rozporządzenie nr 561/2006 z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego). Zgodnie z nim kierowcą jest nie tylko osoba, która prowadzi pojazd. Jest nim też osoba, która jest przez krótki okres czasu przewożona w pojeździe do jakiegoś miejsca, by potem przejąć jego prowadzenie. Oczywiście w ramach obowiązków służbowych.
Jeśli chodzi o maksymalny czas prowadzenia pojazdu przez kierowcę, to należy rozróżnić limit prowadzenia pojazdu na dzień i w przeciągu tygodnia. Dziennie kierowca może prowadzić pojazd maksymalnie 9 godzin. Dwa razy w tygodniu czas pracy może wynosić maksymalnie 10 godzin.
Z kolei jeśli chodzi o maksymalny czas prowadzenia pojazdu w przeciągu tygodnia (liczonego od północy w poniedziałek do godz. 24 w niedzielę), to wynosi on 56 godzin. Warto przy tym pamiętać, że rozporządzenie reguluje także kwestię maksymalnego limitu godzin spędzonych za kierownicą także jeśli chodzi o dwa następujące po sobie tygodnie. W tym okresie kierowca nie może prowadzić pojazdu dłużej niż 90 godzin łącznie. To oznacza z kolei, że jeśli np. w pierwszym tygodniu wyjeździł za kółkiem 45 godzin, to w następnym tygodniu również może spędzić za kierownicą maksymalnie 45 godzin (razem 90).
Uwaga: odwołując się do przykładu wyżej – w trzecim tygodniu pracy kierowca…również będzie mógł prowadzić pojazd tylko przez 45 godzin, bo rozporządzenie dotyczy każdych dwóch tygodni następujących po sobie. Z kolei jeżeli w pierwszym tygodniu kierowca wyjeździłby za kółkiem 50 godzin, to w drugim tygodniu mógłby wyjeździć 40 (razem 90). W jeszcze kolejnym – znowu maksymalnie 50.
Przerwy w pracy kierowcy
Podobnie jak każdy pracownik, kierowca ma prawo do przerwy w pracy – a właściwie jest do niej zobligowany. To warte podkreślenia, ponieważ niektórzy kierowcy chętnie poświęciliby przerwę, by szybciej dojechać do celu. Tymczasem rozporządzenie wymusza na nich krótki odpoczynek po 4,5 h jazdy. Przerwa w pracy powinna wtedy wynosić co najmniej 45 minut. Kierowca może też czterdziestopięciominutową przerwę podzielić, ale w taki sposób, by uwzględniała maksymalny czas jazdy bez przerwy. Minimalna długość przerwy dzielonej to 15 minut.
Przykład: Kierowca w danym dniu ma do wyjeżdżenia 9 h. Kierowca rozpoczyna jazdę i prowadzi przez 2,5 h. Postanawia zrobić sobie 15 minut przerwy (ma prawo do przerwy, która będzie miała miejsce wcześniej niż po 4,5 h jazdy). Następnie, np. po dwóch godzinach jazdy, może zrobić kolejną przerwę, ale musi wynosić ona co najmniej 30 minut. Kierowca spędził za kółkiem 4,5 h i „zaliczył” łącznie 45-minutową przerwę (15+30).
Okres odpoczynku
Jeśli chodzi o czas pracy kierowcy 2019, to istotna jest jeszcze kwestia odpoczynku – zarówno dziennego jak i tygodniowego. W przypadku odpoczynku dziennego można wyróżnić odpoczynek regularny i skrócony. Regularny odpoczynek dzienny wynosi co najmniej 11 godzin. To czas, kiedy kierowca w pełni dysponuje swoim czasem. Skrócony odpoczynek wynosi co najmniej 9 godzin, ale jest krótszy niż 11. Kierowca może mieć maksymalnie trzy okresy skróconego odpoczynku pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku.
Z kolei jeśli chodzi o tygodniowy okres odpoczynku, to pierwszy odpoczynek w tygodniu powinien rozpocząć się najpóźniej po zakończeniu sześciu 24-godzinnych okresów (należy to liczyć od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku). W ciągu dwóch kolejnych tygodni kierowca wykorzystuje co najmniej: dwa regularne tygodniowe okresy odpoczynku trwające 45 godzin lub jeden regularny tygodniowy okres odpoczynku i jeden skrócony tygodniowy okres odpoczynku trwający co najmniej 24 godziny.
