Zaprzeczenie ojcostwa tylko w drodze powództwa
Przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: kro) zawierają ogólną zasadę, że za ojca dziecka urodzonego w czasie trwania małżeństwa (i 300 dni po jego ustaniu) uważa się męża matki. Domniemanie to może być obalone wyłącznie w drodze powództwa sądowego. Pozew musi złożyć mąż, a pozwaną będzie matka oraz dziecko (art. 62 §3 w związku z art. 66 kro).
Pozew musi spełniać kilka warunków. Po pierwsze, termin: "Mąż matki może wytoczyć powództwo o zaprzeczenie ojcostwa w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o urodzeniu dziecka przez żonę, nie później jednak niż do osiągnięcia przez dziecko pełnoletności". Jest to termin zawity, który nie podlega przywróceniu.
Największe wątpliwości budzi to, w jaki sposób wykazać, że domniemany ojciec nie jest rodzicem dziecka. Do 2008 roku obowiązywała archaiczna regulacja z lat sześćdziesiątych, zgodnie z którą:
Obecnie art. 67 kro wygląda następująco:
Ustawodawca sprecyzował zatem wyłącznie fakt, który ma być przez powoda udowodniony (brak ojcostwa), a nie sposób, w jaki należy to udowodnić. Należy zatem odnieść się do ogólnych przepisów Kodeksu postępowania cywilnego (dalej: kpc), który zawiera zasady postępowania dowodowego w postępowaniu cywilnym.
Zaprzeczenie ojcostwa - czy można przeprowadzić testy DNA?
Z pewnością dowodem w największym stopniu potwierdzającym lub obalającym ojcostwo powoda są badania DNA. Przepisy kpc nie zawierają co prawda wprost uregulowań dotyczących takich badań. Można jednak w tym wypadku odpowiednio stosować zapisy o grupowym badaniu krwi (art. 305 w zw. z art. 309). Badanie takie wymaga pobrania materiału genetycznego od co najmniej dwóch osób: dziecka oraz domniemanego ojca. Dla pewności wskazane byłoby pobranie materiału również od matki dziecka. W tym momencie pojawia się pytanie: czy pobranie materiału genetycznego wymaga zgody?
Stosownie do art. 306 kpc: "Pobranie krwi w celu jej badania może nastąpić tylko za zgodą osoby, której krew ma być pobrana, a jeżeli osoba ta nie ukończyła trzynastu lat lub jest ubezwłasnowolniona całkowicie - za zgodą jej przedstawiciela ustawowego". Jeśli pozew o zaprzeczenie ojcostwa jest składany przed ukończeniem przez dziecko trzynastu lat (co ma miejsce, jak się można domyślać, w zdecydowanej większości przypadków), wówczas konieczna jest zgoda matki na pobranie materiału genetycznego od dziecka. A co, jeśli matka takiej zgody nie wyrazi?
Sąd Najwyższy daje wskazówki
Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego taka odmowa sama w sobie nie stanowi przesłanki do uwzględnienia powództwa - a zatem nie przesądza o tym, że powód nie jest ojcem dziecka. Jak wskazano w orzeczeniu o sygnaturze II CSK 87/11:
Art. 233 §2, do którego odniósł się skład orzekający, nakazuje sądowi rozpatrującemu pozew o zaprzeczenie ojcostwa, aby ten ocenił "jakie znaczenie nadać odmowie przedstawienia przez stronę dowodu lub przeszkodom stawianym przez nią w jego przeprowadzeniu".
Powyższa argumentacja oznacza, że pozew o zaprzeczenie ojcostwa powinien zawierać więcej wniosków dowodowych, niż sam wyłącznie wniosek o przeprowadzenie badań DNA.
Jeśli chciał(a)byś uzyskać poradę prawnika w powyższym lub też innym zakresie, to z redakcją Bezprawnik.pl współpracuje zespół prawników specjalizujących się w poszczególnych dziedzinach, który solidnie, szybko i tanio pomoże rozwiązać Twój problem. Opisz go pod adresem e-mailowym [email protected], a otrzymasz bezpłatną wycenę rozwiązania sprawy.
