Podatek u źródła to zryczałtowany podatek CIT/PIT pobierany przez płatników, którzy mają miejsce zamieszkania, siedzibę lub tzw. zagraniczny zakład w państwie, gdzie powstaje dochód.  WHT pobierzemy od niektórych dochodów uzyskiwanych w Polsce przez nierezydentów, będących osobami fizycznymi lub innymi podmiotami. Może być także pobrany od rezydentów np. przy wypłacie dywidendy.

W 2019 r. nie zmieniła się konstrukcja podatku ani jego stawka. Podstawową zmianą jest częściowe odejście od „ulgi u źródła”. Jeżeli przekroczymy w danym roku podatkowym kwotę wypłat na rzecz jednego podatnika ponad 2 mln będziemy mieli obowiązek pobrać podatek wg stawki podstawowej (20% lub 19%). Niestety nie ma znaczenia, że ustawa lub umowa międzynarodowa przewiduje prawo do niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź obniżonej stawki podatku.

W przypadku, gdy płatnik nie przekroczy w danym roku podatkowym wpłat 2 mln na rzecz jednego podatnika może w dalszym ciągu korzystać ze zwolnienia, obniżonej stawki albo nie pobierać podatku.

Jednak, żeby nie było zbyt pięknie, to w tym momencie płatnik jest zobowiązany do zachowania należytej staranności przy weryfikacji warunków niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia albo stawki podatku innej niż stawka podstawowa, która wynika z ustawy. Płatnik będzie mógł nawet po przekroczeniu 2 mln stosować zwolnienia albo stawkę, która wynika z umowy międzynarodowej pod pewnym warunkiem. Będzie musiał złożyć dodatkowo oświadczenie WH-OSC (dla CIT) lub WH-OSP (dla PIT). Podpisać je może tylko kierownik jednostki w  rozumieniu ustawy o rachunkowości. Nie może tego zrobić przez pełnomocnika.

W nowych przepisach przewidziano wnioski o zwrot podatku dla podatnika, któremu płatnik pobierze podatek od kwoty przekraczającej 2 mln zł. Może on w ten sposób odzyskać różnicę między kwotą pobraną, a należną. W tym celu złoży wniosek o zwrot podatku WH-WCZ (w zakresie CIT) albo WH-WPZ (w zakresie PIT). Jeżeli płatnik dokona ubruttowienia (pokrywa kwotę podatku z własnych środków) to tylko jemu przysługuje prawo do zwrotu.

W praktyce będzie utrudniona współpraca z firmami z innych krajów. Różnice w stawkach pomiędzy tym, co przewiduje ustawa krajowa a umowy międzynarodowe, są spore. Mało tego - dzięki zastosowaniu niektórych zapisów w umowie międzynarodowej możemy nie pobrać podatku w ogóle albo skorzystać ze zwolnienia. Tymczasem przepisy się zaostrzają. Płatnik będzie musiał brać na siebie odpowiedzialność za należytą staranność weryfikacji podatnika, żeby nie potrącić podatku w stawce podstawowej. Jeżeli zdecyduje, że jednak pobierze podatek w stawce podstawowej to problem przerzuca na podatnika. Będzie on musiał przechodzić przez czasochłonną procedurę zwrotu podatku.