Zwolnienie dyscyplinarne jest formą rozwiązania umowy o pracę, którą pracodawca może stosować w przypadkach szczególnego naruszenia kodeksu pracy. Czasami jednak może zdarzyć się tak, że rozwiązanie umowy w taki sposób jest nielegalne. Pracownik może wykazać niezgodność z prawem wypowiedzenia podczas rozprawy sądowej, gdzie może on z pomocą prawników dochodzić swoich racji.
Bezpodstawne zwolnienie dyscyplinarne może mieć miejsce, gdy pracodawca nie udowodni winy pracownika
Czasami może wydarzyć się sytuacja, w której pracodawca nie może udowodnić winy pracownika, a także nie potrafi wskazać, w którym miejscu nastąpiło naruszenie przepisów pracowniczych, które ma skutkować zwolnieniem dyscyplinarnym. Kodeks Pracy precyzuje, kiedy zwolnienie dyscyplinarne może stać się formą rozwiązania umowy o pracę.
Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych, popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem, zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.
Pracodawca jest także zobowiązany do konsultowania zasadności zwolnienia dyscyplinarnego.
Pracodawca podejmuje decyzję w sprawie rozwiązania umowy po zasięgnięciu opinii reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej, którą zawiadamia o przyczynie uzasadniającej rozwiązanie umowy. W razie zastrzeżeń co do zasadności rozwiązania umowy zakładowa organizacja związkowa wyraża swoją opinię niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 3 dni.
Przykładowymi powodami zwolnienia dyscyplinarnego mogą być przychodzenie do pracy w stanie upojenia alkoholowego, notoryczne spóźnianie się lub niestawianie się do pracy czy dokonywanie kradzieży. Czasami zwolnienie dyscyplinarne może zaistnieć w przypadku złamania umowy o zakazie pracy z konkurencyjną firmą lub ignorowanie poleceń służbowych.
Bezpodstawne zwolnienie z pracy może torować nam drogę do dochodzenia swoich praw w sądzie
Jeżeli mamy wątpliwości co do zasadności działania pracodawcy, a także możemy udowodnić, iż mylił się on w swoich osądach naszego zachowania, możemy żądać przywrócenia nas do pracy. W przypadku, gdy sąd przychyli się do naszych racji, możemy także dochodzić odszkodowania za okres, w którym pozostawaliśmy bez pracy. W takim przypadku przysługuje nam równowartość wynagrodzenia nie mniejsza niż za 1 miesiąc pracy, jednak równocześnie nie większa niż za 3 miesiące.
Odszkodowanie za cały okres pozostawania bez pracy dotyczy osób w wieku przedemerytalnym (okres ochronny), a także kobiet w ciąży lub kobiet na urlopie macierzyńskim. Jeżeli tylko mamy wątpliwości co do naszej sytuacji, warto, abyśmy naszą sprawę powierzyli doświadczonym prawnikom, specjalizującym się w zagadnieniach prawa pracy.
