Walka z pedofilią po premierze filmu braci Sekielskich w końcu zaczyna faktycznie mieć miejsce. Nowelizacja Kodeksu karnego, procedowana nad wyraz pospiesznie, skutkuje jednak wieloma bublami legislacyjnymi. Przez pomyłkę ustawodawcy przy formułowaniu przepisów, niektóre czyny pedofilskie przestają być obejmowane przez Kodeks karny. Błędy w nowelizacji Kodeksu karnego to dopiero początek.
Kompleksową opinię o procedowanych zmianach w przepisach wydał Krakowski Instytut Prawa Karnego, a pełną treść owej można przeczytać tutaj.
Błędy w nowelizacji Kodeksu karnego
Obecnie art. 200 § 1 Kodeksu karnego, który kryminalizuje niektóre czyny pedofilskie, wygląda tak:
Kto obcuje płciowo z małoletnim poniżej lat 15 lub dopuszcza się wobec takiej osoby innej czynności seksualnej lub doprowadza ją do poddania się takim czynnościom albo do ich wykonania, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Warto zauważyć, że przepis penalizuje dopuszczenie się wobec osoby poniżej lat 15 do innej czynności seksualnej, obcowanie z nią, a także doprowadzenie takiej osoby do poddania się takim czynnościom albo do ich wykonania. Zastosowanie alternatywy zwykłej (lub) pozwala karanie np. sprawcy, który jednocześnie obcuje płciowo z osobą poniżej 15 roku życia, jak i jednocześnie doprowadza ową do obcowania płciowego.
Nullum crimen sine lege certa
Projekt zmian, po przejściu przez sejmowe głosowanie, uwzględnia zmianę powyższego przepisu, który wyglądać ma tak:
§ 1 Kto obcuje płciowo z małoletnim poniżej lat 15, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 15.
§ 2 Jeżeli czyn określony w § 1 dotyczy małoletniego poniżej lat 7, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 3 do 20.
§ 3 Kto dopuszcza się wobec małoletniego poniżej lat 15 innej czynności seksualnej lub doprowadza go do poddania się takim czynnościom albo do ich wykonania, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 4 Jeżeli czyn określony w § 3 dotyczy małoletniego poniżej lat 7, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 15.
Warto zwrócić uwagę na § 3. Przez przeoczenie twórców powyższego projektu, nie będzie możliwe ukaranie sprawcy doprowadzenia małoletniego poniżej lat 15 do obcowania płciowego. Kryminalizuje się jedynie doprowadzenie małoletniego do poddania się innej czynności seksualnej. Taka sytuacja wymaga natychmiastowej zmiany. O ile z kontekstu można zrozumieć, co autor miał na myśli, to przepisy prawa karnego muszą być formułowane precyzyjnie. Ponadto, wykładnia rozszerzająca jest w prawie karnym niedopuszczalna.
Problem również stanowi również art. 93c pkt 3 Kodeksu karnego. Stanowi on o zakresie przedmiotowym czynów, za których popełnienie można orzec środki zabezpieczające, na przykład terapię, czy pobyt w zakładzie psychiatrycznym. Niestety ów przepis odnosi się jedynie do art. 200 § 1 k.k., a w znowelizowanej formule ma on aż 4 paragrafy. Jeżeli problem nie zostanie rozwiązany, to wobec sprawców czynów z § 2 – § 4 powyższego artykułu, nie będzie można orzec środka zabezpieczającego.
Takich „kwiatków” jest niestety więcej. Procedowanie zmian w prawie w tempie ekspresowym nigdy nie kończy się niczym dobrym, a w tym wypadku oznacza nawet krok wstecz w walce z pedofilią.
