Bezrobocie w Polsce jest niskie jak nigdy przedtem. Oznacza to jednocześnie, że de facto prawie każdy, kto faktycznie chce pracować - pracę znajdzie. Za wcześnie jednak, by mówić, że mamy w Polsce "rynek pracownika". Zresztą, wystarczy rzut oka na ogłoszenia o pracę, by się przekonać, że zwykły, przaśny seksizm wciąż ma się dobrze.

Na jednym z portali ogłoszeniowych znalazłem taką oto ofertę:

Trzeba bardzo dużo specyficznie rozumianej dobrej woli, aby zwrot "atrakcyjna kobieta bez zobowiązań" przetłumaczyć jako "kompetentny pracownik bez kredytu hipotecznego". Zwłaszcza, że zdjęcie całej sylwetki - obowiązkowy załącznik do CV w przypadku tej oferty - nie jest standardowym elementem zgłoszenia kandydata na pracownika, prawda? Zwłaszcza w firmie budowlanej (bo taki, zdaje się, profil działalności ma autor powyższego ogłoszenia).

Nie trzeba się zgłębiać w meandry internetu, by trafić na więcej takich anonsów ogłoszeń:

Osobiście od wielu lat nie mam potrzeby korzystania z portali z ogłoszeniami pracodawców, ale doskonale pamiętam, że tego rodzaju oferty ("firma szuka sekretarki, wymagania: 90/60/90...") były na porządku dziennym i, jak widać, nie zniknęły mimo wzrostu gospodarczego, spadku bezrobocia i kontaktu z szeroko rozumianą poprawnością polityczną.

Okazuje się jednak, że od czasów wicepremiera Andrzeja Leppera żartującego w Parlamencie Europejskim o gwałceniu prostytutki  niewiele się zmieniło.

Tymczasem, we Francji wdrażane jest prawo, które wymaga, aby CV kandydatów nie zawierały tak zdawałoby się podstawowych danych, jak płeć, wiek, pochodzenie, a nawet... imię (które przecież zdradza płeć aplikującego). Przesada? Być może. Ale z drugiej strony coraz więcej społeczeństw dochodzi do wniosku, że dyskryminacja podczas rekrutacji - a seksizm jest jednym z jej objawów - to poważna sprawa.

Ba, w wielu krajach dyskryminacja tego rodzaju stanowi podstawę do uzyskania odszkodowania od niesprawiedliwego, niedoszłego pracodawcy. Teoretycznie również polski Kodeks pracy zawiera stosowne zapisy, zgodnie z którymi (art. 18^3a §1):

Sądy wskazują w swoim orzecznictwie, że niesprawiedliwie potraktowany pracownik ma zresztą swoisty handicap: wystarczy, że uprawdopodobni fakt, że był nieobiektywnie potraktowany w procesie rekrutacji, a z kolei pracodawca - broniąc się - będzie musiał udowodnić, że kierował się obiektywnymi powodami.

Może zatem potrzeba licznych pozwów przeciwko takim, pożal się Boże, pracodawcom, aby ci przestali traktować ogłoszenia o pracę jako sposób na znalezienie niedrogiej damy do towarzystwa?