Opublikowana właśnie nowelizacja prawa o ruchu drogowym nie przyniesie żadnej rewolucji
Ustawodawca postanowił uregulować w sposób systemowy udział hulajnóg elektrycznych, nieelektrycznych i innych pokrewnych sposobów poruszania się w ruchu drogowym. Opublikowana właśnie w Dzienniku Ustaw nowelizacja prawa o ruchu drogowym nie stanowi jakiejś rewolucji. Jej celem wydaje się dostosowanie stanu prawnego do realiów współczesności.
Nowelizacja prawa o ruchu drogowym wprowadza przede wszystkim kilka nowych kategorii potencjalnych uczestników ruchu drogowego. Punkt wyjścia stanowi "urządzenie wspomagające ruch". Mowa o urządzeniach albo sprzęcie sportowo-rekreacyjnym pozwalających poruszać się w pozycji wyprostowanej za pomocą siły mięśni. Przykładem może być chociażby tradycyjna hulajnoga, deskorolka, czy łyżworolki.
Urządzenia wspomagające ruch uzyskują niejako pośredni status pomiędzy pieszym a użytkownikami wszelkiej maści pojazdów. Ich użytkownicy powinni korzystać z chodników, drogi dla pieszych, bądź ścieżek rowerowych. W ostatnim przypadku obowiązuje ich ruch prawostronny. Poruszając się w strefie zamieszkania mogą korzystać z całej szerokości drogi, uzyskują pierwszeństwo przed pojazdami. Korzystając z chodnika muszą zachować prędkość porównywalną z pieszymi i ustępować im pierwszeństwa.
Sprawdź polecane oferty
RRSO 21,36%
Poruszający się przy pomocy urządzeń wspomagających ruch przekraczają jezdnię na przejściach dla pieszych lub przejść dla rowerów. Nowelizacja prawa o ruchu drogowym nakłada na nich szereg dość oczywistych obowiązków. Mowa o zachowaniu rozsądnej prędkości adekwatnej do warunków na drodze, zachowaniu bezpiecznych odstępów, czy zachowaniu szczególnej ostrożności przy wyprzedzaniu i na przejściu dla pieszych.
Osoba poruszająca się przy pomocy urządzenia wspomagającego ruch nie może znajdować się w stanie nietrzeźwości. Zabronione jest także czepianie się pojazdów, poruszanie się z pasażerem, ładunkiem lub zwierzęciem, poruszanie się tyłem i ciągnięcie pojazdów.
Nowelizacja prawa o ruchu drogowym to także regulacje dotyczące hulajnóg elektrycznych i urządzeń transportu osobistego
Urządzenie wspomagające ruch nie jest, w rozumieniu prawa o ruchu drogowym, pojazdem. W przeciwieństwie do hulajnóg elektrycznych oraz innych urządzeń transportu osobistego. Nowelizacja prawa o ruchu drogowym wprowadza definicje prawne obydwu.
Hulajnogą elektryczną w rozumieniu ustawy jest: "pojazd napędzany elektrycznie, dwuosiowy, z kierownicą, bez siedzenia i pedałów, konstrukcyjnie przeznaczony do poruszania się wyłącznie przez kierującego znajdującego się na tym pojeździe". Urządzenie transportu osobistego to zasadniczo każdy taki pojazd, niekoniecznie dwuosiowy, który nie jest hulajnogą elektryczną.
Hulajnogi elektryczne uzyskują status porównywalny z rowerami. Również będą musiały poruszać się po ścieżce dla rowerów. Z braku innej możliwości, nowelizacja prawa o ruchu drogowym dopuszcza korzystanie z jezdni. Wymogiem jest poruszanie się z prędkością co najmniej 30 kilometrów na godzinę. Hulajnogi elektryczne znikną z chodników - poruszanie się po nich tymi pojazdami będzie możliwe jedynie wyjątkowo.
Urządzenia transportu osobistego w świetle przepisów ustawy nie mogą wjechać na jezdnię. Mogą za to wyjątkowo poruszać się po chodniku, na tych samych zasadach do hulajnoga elektryczna. Hulajnogi elektryczne nie mogą ciągnąć lub holować innych pojazdów, oraz przewozić innej osoby, zwierząt czy ładunku. Kierujący urządzeniem transportu osobistego dodatkowo nie może czepiać się innych pojazdów.
Dokumentem uprawniającym do korzystania z hulajnóg osobistych i urządzeń transportu osobistego dla osób niepełnoletnich są karta rowerowa lub prawo jazdy kategorii AM, A1, B1 lub T. Tak samo, jak w przypadku rowerów i wózków rowerowych. Minimalny wiek uprawniający do korzystania z obydwu rodzajów urządzeń jest 10 lat. Młodsze dzieci mogą się na nich poruszać w strefie zamieszkania, pod nadzorem rodziców.
Opublikowana ustawa reguluje także kwestię sygnalizowania zmiany pasa lub kierunku. Jeżeli dany pojazd jest wyposażony w kierunkowskaz, kierujący powinien go użyć. Jeśli nie ma takiej możliwości - powinien zasygnalizować swój zamiar poprzez wyciągnięcie ręki we właściwą stronę.
